Vandaag, maandag 19 februari, mag Enzo Scifo 52 kaarsjes uitblazen. De ideale gelegenheid om nog een keer terug te blikken op zijn rijkgevulde carrière!
Vincenzo Daniele, of kortweg Enzo, Scifo werd geboren op 19 februari 1966 in het Henegouwse La Louvière als de zoon van Siciliaanse immigranten. De jonge Italiaan begon zijn carrière bij RAA Louviéroise, waar hij dankzij zijn talent de bijnaam Le Petit Pelé du Tivoli meekreeg. Ook RSCA merkte zijn talent op en haalde hem in 1980 naar het Astridpark voor zo'n 1,2 miljoen Belgische Frank. In de zomer van 1983 maakte Scifo onder coach Paul Van Himst, die hem nog kende van bij de jeugdploegen, de overstap naar het eerste elftal. Zijn officieus debuut kwam er in een vriendschappelijk duel tegen het grote Barcelona van Diego Maradona (1-1), op de eerste competiespeeldag van datzelfde seizoen volgde zijn officiële debuut tegen Beerschot VAV.
Scifo kwam in zijn debuutseizoen meteen aan 33 officiële wedstrijden en oogstte, vooral na de winterstop, heel wat lof met zijn prestaties. Ondanks het feit dat hij in België geboren was, had hij tot dan toe enkel de Italiaanse nationaliteit. Al snel werd echter een spoedprocedure ingezet om hem toch tot Belg te naturaliseren, zodat hij in 1984 al zou kunnen deelnemen aan het EK in Frankrijk. Scifo werd er op dat moment op zijn 18 jaar en 115 dagen de jongste speler ooit op een Europees kampioenschap (pas in 2012 kwam met de Nederlander Jetro Willems een nog jongere speler in actie op een EK). In januari 1985 werden zijn goede prestaties beloond met de Gouden Schoen, op het einde van dat seizoen volgde zijn eerste landstitel met Paars-Wit. Ook in 1986 en 1987 wist hij met RSCA de landstitel te veroveren, tussenin werd hij met de Rode Duivels vierde op het WK '86 in Mexico.
Na 119 competitiewedstrijden en 32 doelpunten voor Paars-Wit werd de 21-jarige Scifo in 1987 beloond met een transfer naar het grote Internazionale in 'zijn' Italië. Nadien volgden nog passages bij Girondins de Bordeaux, AJ Auxerre, Torino FC (bekerwinnaar in 1993) en AS Monaco (landskampioen in 1997). In mei 1997, tien jaar na zijn vertrek, keerde Scifo terug naar RSCA. Hij bleef er nog drie seizoenen en zou in 2000 een vierde en laatste keer kampioen spelen met Paars-Wit. In het seizoen 2000-2001 trok de 34-jarige Scifo nog naar Sporting Charleroi, waar hij naast speler ook sportief directeur werd. Door blessureleed kwam zijn actieve carrière toen echter tot een einde. In totaal speelde Scifo 249 officiële duels voor RSCA, waarin hij 56 keer tot scoren kwam.
Na zijn actieve carrière nam de 84-voudige international nog functies op bij Sporting Charleroi, AFC Tubeke, Excelsior Moeskroen, RAEC Mons en de Belgische U21.
