Op enkele dagen van de clásico sprak Vincent Kompany de pers toe. Voor de wedstrijd van deze zondag kan hij rekenen op een complete kern, op Yari Verschaeren, die opnieuw meetraint, en Hendrik Van Crombrugge na.
De coach had het over de twee voorbije wedstrijden. "Ik begrijp dat de mensen zich geërgerd hebben aan de laatste twee matchen. Daarom heb ik mijn verantwoordelijkheid opgenomen. We hebben een redelijk extreem seizoen: ik deins er niet voor terug om te zeggen dat we zowel de slechtste als de beste wedstrijden hebben gespeeld van de voorbije jaren. De afgelopen jaren waren niet makkelijk voor veel fans, mezelf inbegrepen. Maar ik durf ook zeggen dat we dit seizoen ook al heel goede prestaties hebben laten zien, de beste sinds heel lang. We kunnen die grilligheid niet altijd op leeftijd steken. Maar de situatie waarin de club verkeert maakt nu eenmaal dat succes niet zomaar een garantie is. Dat heeft, denk ik, iedereen nu wel begrepen."
"Antwoorden op het terrein"
De T1 sprak ook over de angst die hij gezien had tegen Cercle. "Tijdens de eerste clásico, die intussen de 'clásico van de angst' gedoopt werd, hebben RSCA en Standard gewoon alle twee verloren (nvdr: uitslag 0-0). We mogen de wedstrijd van zondag niet aanvatten met angst. We moeten lef tonen. Het is een match die met enthousiasme gespeeld moet worden, met twee ploegen die hun eigen waarde op het veld willen tonen. Maar ook met de realiteit van beide ploegen. Onze ploeg is jong en kan haar gezicht maar tonen als ze bevrijd en enthousiast speelt. We mogen echt niet beginnen nadenken en rekenen. We moeten enthousiast voor de dag komen. Op dat vlak kan ik zeggen dat ik deze week op training gezien heb wat ik wou zien. Maar: dat is niks waard op wedstrijddag. Het pleit wordt beslecht op het terrein. 95 minuten lang. Van de eerste tot de laatste minuut."
"Belangrijker dan in mijn tijd"
Vincent en zijn groep kennen het belang van de clásico goed. "Wanneer ik uit België vertrok, was het duel tegen Brugge nog dé wedstrijd van het jaar. Na mijn terugkeer is dat Standard én Brugge. Voor de ene supporter is het Standard, voor de andere Brugge. De match tegen Standard is sinds mijn vertrek hoe dan ook veel belangrijker geworden. Mijn spelers voelen dat ook zo aan. Ik speelde sinds mijn zesde met een paars-wit truitje. Welke match het ook is, ik kan niet spreken over tevreden zijn met een punt. Ik ben opgegroeid met één enkel woord: winnen!"
