Vincent Kompany sprak de pers toe in de aanloop van de "kleine finale" van ons seizoen tegen Antwerp. Zondag zal paars-wit minstens één punt moeten halen om derde te eindigen.
De play-offs lopen stilaan op hun einde. De groep en zelfs de trainer zijn stilaan vermoeid aan het worden: "Ik heb maar drie of vier uur geslapen, maar dat is niet erg. We kunnen een drietal weken rusten na Antwerp. En nu moeten we gewoon binnen drie dagen alles geven. Het belangrijkste nu is de recuperatie voor de spelers zodat ze klaar zijn voor zondag. Toch zie ik dat we er fysiek vaak staan. Tegenstanders zitten er vaker door dan wij. We gaan zeker alles fysiek nog eens uit de kast moeten halen. Als we fysiek minder zouden zijn, zouden we niet in de laatste minuten terugkomen zoals tegen Antwerp en Brugge. Het toont dat we mentaal en fysiek sterk staan. Het is soms moeilijk, maar we gaan door de muur."
Sporting heeft dit seizoen heel vaak gelijkgespeld. Dit weekend in Antwerpen zou een gelijkspel volstaan voor de derde plek en een ticket voor de laatste voorronde van de Europa League. "Het recept voor een gelijkspel is simpel: proberen winnen. We hebben 17 keer gelijkgespeeld en maar heel weinig verloren. Het belangrijkste is elke match apart bekijken en zien of een zege, nederlaag of gelijkspel de meest logische score was. Voor mij is de conclusie van het seizoen dat we competitief zijn in elke match. Bij de meeste gelijkspelen vroegen mensen zich af hoe het kon dat we niet gewonnen hadden."
Om af te sluiten bracht de T1 een eerbetoon aan Jeanke, die na 36 jaar trouwe dienst op pensioen vertrekt. "Hij was mijn délégué bij de jeugd. Met alle veranderingen die de club heeft gekend zie je het minder, maar er zijn nog mensen die er al sinds mijn jeugd zijn. Mensen zoals Jeanke, die mijn vuile, natte kleren vol modder van mijn bevroren armen hebben geholpen. Letterlijk. Er is altijd een periode van een paar minuten voor elke match waarin de spelers bezig zijn, mijn voorbereiding af is en er een dood momentje valt. Veel van die momenten heb ik met Jeanke doorgebracht in ons materiaalkot naast de vestiaire, waar foto's hangen van alle grote teams van RSCA die ons voorbeeld zijn. Dan vertelde hij van mensen die ik zelf niet eens kende. Dat is echt belangrijk, want ik kan dat dan weer doorgeven aan mijn jonge groep, die de grote legendes van onze club niet altijd kennen."
