Tegenwoordig wordt elke bekende voetballer wel meteen herkend op straat, maar vandaag keren we terug naar een tijd waarin dat niet zo vanzelfsprekend was.
Jef Mermans staat in de annalen van de clubgeschiedenis gekend als één van de grootste paars-witte iconen. Logisch, want de Bombardier werd liefst zeven keer kampioen met RSCA en kroonde zich ook drie keer tot Belgisch topschutter. Hij belandde in 1942 bij Paars-Wit toen de club een toenmalig recordbedrag van 125.000 frank (tegenwoordig een schamele 3125 euro) voor hem neertelde bij Tubantia Borgerhout en bleef er uiteindelijk vijftien seizoenen aan de slag.
Hoewel hij bij Tubantia al de nodige indruk maakte in tweede klasse én voor een fabelachtig bedrag weggekocht werd, was Mermans aan het begin van zijn paars-witte carrière nog niet meteen het voetbalicoon dat hij later zou worden. Een opmerkelijke anekdote uit 1942 vertelt dan ook hoe de 21-jarige Mermans bij zijn eerste wedstrijd voor RSCA zelfs de kleedkamers niet in mocht. In zijn autobiografie 'Mijn voetbal en ik' legt Mermans de komische situatie zelf uit. "Een paar Anderlechtse afgevaardigden weigerden mij doodeenvoudig de toegang tot de kleedkamer toen ik me aanbood. Een van hen maakte zelfs een sappige opmerking: 'Ge komt van Tubantia, zegt ge? Dat is zeker de naam van een fanfare. Hier wordt voetbal gespeeld en geen trompet'. Trainer Cassis Adams kwam juist op tijd om de toestand op te klaren en mij de toegang tot de kleedkamer te verschaffen."
399 wedstrijden en 367 doelpunten later was er echter niemand meer in de wijde omgeving van Anderlecht die Jef Mermans niet zou herkennen...
