Hij was van fluweel gemaakt, een fijnbesnaarde voetballer maar erg blessuregevoelig. Dat laatste zou te wijten zijn geweest aan zijn magische linkervoet. Die is 2 maten kleiner dan zijn rechter. Al op zijn 20ste zijn enkels, knieën en rug onderhevig aan overbelasting. Voor elke wedstrijd heeft hij één uur nodig om zijn voeten in te tapen. Als hij klaar is, trekt hij een speciaal gemaakte leren schoen aan en daarboven nog een overschoen. Na een wedstrijd kan hij amper trainen omdat zijn enkels moesten rusten.
Ludo Coeck (25/9/1955) was een uitzonderlijke voetballer, een goedlachse optimist die als levensgenieter in het leven stond. Gemaakt voor ons, RSCA. Hij is pas 9 jaar wanneer hij begint te voetballen op het Rooi, het stadion van Berchem Sport. 7 jaar later scoort hij bij zijn debuut in en tegen FC Beringen. Onder bondscoach Raymond Goethals maakt hij gelijktijdig zijn weg bij de UEFA-juniores en later de A-kern van de Rode Duivels. Op zijn 17de halen we hem weg bij Berchem Sport. Hij moet de opvolger van Paul Van Himst worden.
We geloven in zijn talent: Hij krijgt een (voor die tijd) hoog loon - we betalen hem 10.000 frank (250 euro) per maand - en hij krijgt een chauffeur ter beschikking die hem dagelijks van en naar de training brengt. Bij zijn debuut op 26 november 1972 leidt hij ons naar een 3-2 eindzege tegen Standard. Hij groeit als snel uit tot de spelverdeler bij uitstek. Toch bekleedt hij verschillende posities tot Tomislav Ivic hem definitief op zijn beste plaats posteert: stopper. Vanuit het hart van de verdediging kan hij uitbreken, passen en keihard uithalen.
Vooral bij de nationale ploeg wordt hij een echte nummer 10, met een loepzuivere pass op 40 meter, een onnavolgbare kapbeweging, een geweldig kopspel en een gouden, harde trap met die fameuze linkervoet. Na een eerste grote blessure opgelopen in de finale van 1976 tegen West Ham, wordt zijn linker nooit meer dezelfde. Ondanks vele behandelingen in binnen en buitenland herstelt hij nooit helemaal. Na een tactisch dispuut met trainer Ivic vertrekt hij in 1983 naar Inter maar ook daar sukkelt hij van de ene kwetsuur in de andere.
Op 9 oktober 1985 komt zijn leven bruusk ten einde. Hij wordt verrast door aquaplanning op de E19 in Rumst. Hij verblijft op dat moment in België voor een zoveelste revalidatie. Als geboren optimist geloofde hij nog in een terugkeer. Ludo Coeck was amper 30 jaar jong. Ludo Coeck voetbalde 11 seizoenen voor RSC Anderlecht (1972-1983), hij won 2 landstitels, 3 Belgische beker en speelde 4 Europese finales waarvan hij er 3 won. We missen hem nog steeds. 💜
