Sommige beweren dat hij de beste voetballer ooit geweest is in België. De stelling zou afbreuk doen aan de uitzonderlijk kwaliteiten van Paul Van Himst, Ludo Coeck, Enzo Scifo en andere Robbie Rensenbrinks. Juan Lozano was een geweldige voetballer. Hij past in het rijtje van de allerbesten van RSC Anderlecht en dus van België.
Juan José Lozano Bohorquez is op 30 augustus 1955 in het Spaanse Coria del Rio geboren. Op zijn 7de emigreert hij met zijn ouders naar België. Ze vestigen zich in de wijk “Het Kiel” in Antwerpen, in de schaduw van het Olympisch stadion van Beerschot. Daar doorloopt hij alle jeugdploegen om in 1974 in het eerste elftal te debuteren. Hij verovert de harten van de kritische maar altijd voetbalgekke Beerschot fans. 5 jaar later verovert hij de beker met Beerschot.
Vervolgens gaat hij in Amerika voetballen, bij de Washington Diplomats, samen met Johan Cruijff. Na het faillissement van de Diplomats gaat Michel Verschueren hem persoonlijk ophalen in de States. Het contract wordt getekend op ene bierviltje in de luchthaven JFK in New York. Dankzij de sterke onderhandelingskunsten van Mister Michel, betalen we slechts 12,5 miljoen Belgische Frank (312,5 duizend euro) voor de lichtvoetige balkunstenaar.
Vanaf de eerste dag voelt hij zich als een vis in het water. Als voetballiefhebber droomt hij al jaren om voor Royal Sporting Club Anderlecht te voetballen. Hij wil met de beste voetballers spelen. En die spelen in het Astrid Park. Arie Haan vertrekt naar Standard en samen met Franky Vercauteren wordt hij de spilfiguur op het middenveld. Bij ons krijgt hij alle vrijheid om creatief te zijn. Aan tactische keurslijfjes en boslopen heeft hij een bloedhekel.
Man van de grote wedstrijden ook. Juan Lozano voetbalt voor zijn plezier. Van de kliekjesvorming bij de Nederlanders, geldzaken en andere beslommeringen trekt hij zich geen bal aan. Een van zijn beste prestaties zet hij neer tegen Juventus in de Europabeker voor landskampioenen van 1981. 2 jaar later leidt hij ons naar winst in de UEFA Cup met het beslissende doelpunt in de terugmatch van de finale tegen Benfica.
Toch is het zijn prestatie in de kwartfinale van diezelfde campagne die zijn verdere toekomst bepaalt. In de match in en tegen Valencia, die we met 1-2 winnen, is Lozano zo sterk dat hij de belangstelling van Real Madrid opwekt. Het volgende seizoen vertrekt hij naar Madrid die 75 miljoen Frank (1,875 miljoen euro) neertelt voor de sierlijke middenvelder. Een recordbedrag, zelfs voor Real Madrid. Michel Verschueren mag trots zijn op de meerwaarde die hij gemaakt heeft.
Op 12 December 1984 staat hij in het Madrileens elftal dat ons met 6-1 inmaakt. Zijn verblijf in Madrid is echter geen onverdeeld succes. Hij loopt twee kuitbeenbreuken op en kampt met conditionele problemen. Uiteindelijk valt hij uit de gratie van coach Amancio. We sluiten hem in 1985 weer in onze armen. Hij moet wel de concurrentie met Enzo Scifo en René Vandereycken aangaan. In geen tijd verovert Juan Lozano zijn plaats weer in.
Hij dartelt als vanouds en beslist wedstrijden. Tot die zwarte dag in het Regenboog stadion. 11 april 1987. De dag van de onbesuisde tackle van Waregem speler Yvan Desloover. De dubbele beenbreuk komt hij nooit meer te boven. Hij zal nooit meer voor RSCA spelen. Hij revalideert nog twee seizoenen bij ons en vertrekt dan naar tweedeklasser Eendracht Aalst waar hij nog 18 wedstrijden voetbalt.
Lozano is een van de beste voetballers die dit land ooit gekend heeft en toch kreeg hij nooit een gouden schoen, noch speelde hij voor een nationale ploeg. In Spanje bleef hij te lang onbekend en voor de Rode Duivels kon hij nooit in actie komen omdat de Belgische Senaatscommissie zijn naturalisatie weigerde voor het WK 1982 in Spanje. Juan Lozano hielp ons 2 titels te winnen, 2 Nationale bekers en 1 UEFA Cup. Hij zal voor eeuwig een van ons zijn.
