In deze tijden van afzondering, willen we de tijd nemen om stil te staan bij enkele bijzonder momenten en kleurrijke figuren die onze indrukwekkende geschiedenis hebben vorm gegeven.
Trainers hebben de meest ondankbare job bij RSC Anderlecht. De overwinning is niet alleen vanzelfsprekend, de stijl moet klasse en suprematie uitstralen. Indien de combinatie slaagt krijgen de spelers alle aandacht. Bij een nederlaag, of slecht voetbal, heeft de coach altijd de boter gegeten. Je moet van staal zijn om het trainerschap van Royal Sporting Club Anderlecht aan te kunnen. Ze worden al snel verguisd, onze coaches. En toch, we hebben veel te danken aan onze coaches.
De Corsicaan Pierre Sinibaldi definieerde onze voetbalziel. Technisch en dartel voetbal. De term “Champagne Voetbal” bedacht door een journalist van het vooraanstaand Frans sportweekblad “L’Equipe” dateert uit zijn tijd. Hij schonk ons, in de jaren zestig, vijf titels op rij.
Tomislav Ivic is ook zo iemand. De immer rusteloze Kroaat innoveerde. Zijn aanpak grensde aan de revolutie. Hij was een van de grootste tactische vernieuwers uit de geschiedenis van het wereldvoetbal. De Italiaan Arrigo Sacchi, de latere trainer van AC Milan maakte, eind jaren tachtig, van de Rossoneri een van de meest sexy clubs ter wereld, inspireerde zich door het systeem Ivic.
Ivic was een eigenzinnige man. Hij liet spelers tot in de treure dezelfde patronen en oefeningen herhalen. Ze werden er gek van. Maar zijn controversieel, en volgens sommigen, on-Anderlechts voetbal bleek na een tijd erg succesvol. Samen aanvallen, samen verdedigen. Totaalvoetbal. Veel lopen. Permanente pressing. Hij schuwde geen enkele vorm van vernieuwing. De bal moest zo snel mogelijk veroverd worden, al op de helft van tegenstander.
Morten Olsen, aangetrokken als middenvelder, posteerde hij als libero en Ludo Coeck moest als middenvelder meer verdedigend werk opknappen. RSCA speelde, tijdens het eerste seizoen van de Kroaat (1980-1981), alle tegenstand aan flarden. Hij hamerde op waterdichte collectiviteit en werd gek van individuele creativiteit. Zo schold hij tijdens een wedstrijd in Beveren aanvaller Kenneth Brylle de huid vol nadat hij met een perfecte stiftbal vanuit een onmogelijke hoek scoorde terwijl er een ploegmaat naast hem vrij stond.
Hoe succesvol hij ook was, er ontstond al snel een heftige polemiek over zijn systeem. Het publiek en een groot deel van de media was nog niet rijp voor dit soort voetbal. Ivic hield het geen 3 seizoenen vol. Na een verloren wedstrijd in Waregem in de herfst van 1982, werd hij ontslagen en opgevolgd door Paul Van Himst. We moeten Ivic dankbaar blijven. Hij schreef een erg mooie bladzijde uit onze geschiedenis. Hij liet Lozano, Vercauteren, Olsen, Coeck en vele anderen schitteren.
