In deze tijden van afzondering, willen we de tijd nemen om stil te staan bij enkele bijzonder momenten en kleurrijke figuren die onze indrukwekkende geschiedenis hebben vorm gegeven.
Jan Mulder noemde hem “adembenemend gezellig”. De Congolees – destijds Zaïrees – Julien Kialunda was een innemend persoon. We hadden hem in 1965 weggekocht bij Union Saint-Gilloise waar hij 5 seizoenen had gevoetbald. Kialunda was een zachtaardige man die zijn tegenstrever nooit intimideerde. Zijn levenshouding straalde af op zijn manier van spelen. Een virtuoos met een weergaloze techniek. Tijdens een dribbel kreeg hij vaak de slappe lach.
Het liefste liet hij zich urenlang masseren door Jean Bauwens en later Fernand Beeckman. Kialunda dolde dan urenlang met zijn ploegmaats maar zijn diepste gevoelens gaf hij nooit prijs. Hij hield van het nachtleven en hield er een dubbelleven met een geheime agenda op na. Hij baatte een nachtclub uit in de Matongewijk, hartje Brussel: “Le Vatican” was een trekpleister voor muzikanten, diplomaten en sportlui over de vloer kwamen. Zijn echtgenote, een Duitse bleef altijd op de achtergrond.
Hij wilde niet voor de Zaïrese Nationale ploeg spelen. Kialunda distantieerde zich openlijk van het Mobutu regime. In 1973 sloeg hij de deuren van het Emile Versé stadion woedend achter hem dicht. RSCA vroeg 18 miljoen frank voor hem (400.000 euro). Hij was welkom bij bijna alle eersteklassers maar Julien Kialunda hield het been stijf. Dankzij de bemiddeling van zijn goede vriend kinesist Fernand Beeckman belandde hij bij derde provincialer FC Leopold.
Ondertussen gescheiden van zijn vrouw, keerde Kialunda na enkele jaren bij Leopold terug naar Zaïre. Hij bleef zijn reputatie als nachtbraker trouw. Hij kluste wat bij in de media en werd voetbalmakelaar. In 1987 stond hij plots weer in Brussel. Helemaal berooid en doodziek. Hij liet zich testen in het tropisch instituut voor malaria. Het verdict was erger. Kialunda leed aan AIDS, een ziekte die destijds onder de mat werd geveegd. Zijn ex-vrouw begon geld in te zamelen in Matonge en ze klopte ook aan bij Anderlecht.
Hij werd opgenomen in het ziekenhuis en stierf na een tijdje. President Mobutu beval om het stoffelijk overschot van de grootste voetballer allertijden terug naar Zaïre te brengen. Maar Michel Verschueren kon dat verhinderen, dankzij zijn diplomatieke kennis en ervaring. Een gebaar dat nog steeds door de kinderen van Kialunda geapprecieerd wordt. Anderlecht nam de begrafeniskosten op zich en hij werd begraven.
