In het seizoen 1964 1965 winnen we onze eerste dubbel. Titel en beker. De bekerfinale tegen aartsrivaal Standard Luik was een tumultueuze en zinderende wedstrijd die pas diep in de verlengingen beslist werd.
We begonnen sterk aan de wedstrijd en we lijken vlot op de zege af te stevenen met knap eentijdvoetbal. Paul Van Himst scoort het eerste doelpunt na een kwartier. Even later ontsnappen de Luikenaars aan een tweede doelpunt. We gaan met een 2-1 voorsprong de rust in. In tweede helft vinden we onze technische superioriteit niet terug. Luikenaar Louis Pilot houdt Van Himst in zijn greep en het spel wordt met de minuut ruwer. Toch kunnen we de wedstrijd binnen de 90 minuten beslissen wanneer Paul Van Himst alleen op doelman Nicolay af stevent. Helaas stopt Marchoul Van Himst foutief af en weigert scheidsrechter Geluck een strafschop toe te kennen. Op dat moment staat het al 2-2. Verlengingen dan maar.
De wedstrijd ontspoort helemaal. Beide ploegen treffen het doelhout en onze Wilfried Puis ontbindt zijn duivels. Hij heeft het winnend doelpunt meermaals aan de voet maar kan niet afwerken. Bijna verliezen we de wedstrijd wanneer Trappeniers een vrije trap van Istvan Sztani onder de lat uit haalt. Volgens de spelers van Standard had de bal duidelijk de doellijn overschreden. Standard protesteert fel. Iets te fel. Roger Claessen was naar de grensrechter gevlogen om verhaal te halen en geeft hem een duw. Rood voor Claessen. In de 112de minuut komt de bevrijding. De redder is Paul Van Himst. Hij scoort het winnend doelpunt. Anderlecht brengt die dag academisch en oogstrelend voetbal. De voorbode van vele successen. De term “champagne voetbal” was nog niet uitgevonden.
Het elftal van de eerste dubbel: Jean Trappeniers, Georges Heylens, François Konter, Jean Plaskie, Jorge Cayuela, Pierre Hanon, Jef Jurion, Zacharie Konkwe, Jacky Stockman, Paul Van Himst en Wilfried Puis
Doelpunten: 17’ Van Himst (1-0), 25’ Claessen (1-1), 27’ Puis (2-1), 50’ Claessen (2-2) & 112’ Van Himst (3-2)
