-
Dit artikel verscheen eerst in de Matchday nieuwsbrief van vrijdag 20 november.
Schrijf je in.
Je hebt het al elders gelezen: RSC Anderlecht brengt het prachtige verhaal van de Champions Leaguecampagne van 20 jaar geleden weer onder de aandacht door een PODCAST op te nemen met acteurs van de successen van die tijd. Onder hen Walter Baseggio, een van de kinderen van het Paarse Huis. "Ik heb heel vaak gelachen tijdens de opnames. Precies zoals het toen was!" De toon is gezet!
Als je met Walter Baseggio over RSC Anderlecht gaat praten, zorg dan dat je genoeg tijd hebt. De inwoner van Clabeque blijft verhalen oprakelen. "Voor mij is Anderlecht een familie. Ik heb daar mijn jeugdopleiding voltooid, voordat ik bij het eerste team kwam. Uiteindelijk heb ik alleen maar mooie herinneringen. Zelfs de minder goede momenten worden met de tijd gerelativeerd, omdat ze me ook hebben geholpen om vooruit te komen."
Het is daarom moeilijk om het lijstje van onvergetelijke momenten kort te houden. Laten we het toch proberen... "Mijn allereerste wedstrijd met het eerste team. Het was 1996, het Boskamp-tijdperk. Hij liet me invallen tijdens een vriendschappelijke wedstrijd tegen Newcastle. Wat was ik trots. De ontgoocheling: de middenvelder werd gepositioneerd als een... linksachter!" Hij lacht er net zo hard om als met zijn doelpunt tegen La Louvière, dat werd afgezegd omdat de bal explodeerde voordat hij het doel inging...
"We werkten Filip De Wilde op de zenuwen"
Dan komen natuurlijk de Champions League-campagnes. De eerste, ook het onderwerp van de podcast: de campagne 2000-2001. Het voormalige nummer 10 is bevlogen: "Het was leuk om een aantal van mijn vrienden van die campagne weer te zien om de podcast op te nemen. Tijdens het interview heerste de sfeer van een café waar je met je vrienden kunt praten. Ik vind het geweldig! Het interview was erg leuk. Precies zoals het toen was! Bovenal moet voetbal leuk zijn."
En leuk was het ook in de kleedkamer... "Ik herinner me dat Olivier Doll, Bertrand Crasson, Alin Stoica en ik voor de wedstrijden voetbalden in de kleedkamer. Het was altijd chaos in de kleedkamer. En dat frustreerde Filip De Wilde, die zich wilde concentreren voor een match. Maar het was onze manier om in de zone te komen... Het was zo leuk!"
Op een penalty van de volgende ronde
Walter herinnert zich ook graag een tweede campagne tussen de Europese topclubs. "We praten er minder over, maar in 2003-2004 hadden we te maken met Bayern München, Olympique de Lyon en Celtic. Als we de laatste wedstrijd in Bayern niet met een penalty verliezen, gaan we door naar de volgende ronde. Je moet niet vergeten dat Lyon destijds het equivalent was van het huidige PSG. En Celtic is altijd sterk. En dan spreken we nog niet over Bayern, natuurlijk..."
Hij voegde eraan toe: "We hebben geleerd van deze wedstrijden en dat leverde resultaten op in de competitie. Of het nu 2001 of 2004 was, aan het eind werden we kampioenen... Zo goed waren we."
Op een gegeven moment moeten we toch het gesprek beëindigen... en dat is onmogelijk voor Walt, toch voordat hij de fans heeft geprezen. "Het was raar om terug te komen naar het Lotto Park en te bedenken hoe leeg die tribunes zijn vanwege de pandemie. Omdat ik altijd heb geloofd dat in het voetbal niets mogelijk is zonder de fans. Ik ben altijd erg ontroerd geweest door de steun die ik van hen heb gekregen. En ik heb bij elke wedstrijd geprobeerd om ze dat respect te geven door mijn truitje nat te maken, zowel in de jeugd als in het eerste team. Deze mensen doen alles voor hun club. Ze hebben de ware liefde voor hun club. Het enige wat ik in ruil daarvoor kon doen, was alles geven." Dat is waarschijnlijk de reden waarom Walter Baseggio tot op de dag van vandaag nog steeds aanbeden wordt door de hele paars-witte familie.
