« Je peux pas vous cacher que je suis supporter des Mauve et Blanc. J'allais à l'Anderlecht déjà quand je n'avais qu'un an. Quand mon équipe se déchaînait et puis marquait un but, moi je criais: ‘Allez les gars’ en enlevant ma tutte. J'avais un beau bonnet de laine tricoté par ma mère, un écusson de l'Anderlecht cousu sur mon derrière. Bien avant que je savais prononcer papa ou maman, sur le terrain, je criais, je gueulais: ‘Allez les Mauve et Blanc’. Weinig liedjes zijn zo op het lijf geschreven van Michou Dehenain als dat van wijlen Jules Jean Vanobbergen, alias Lange Jojo.
Voor de weinige fans die Michou nog niet zouden kennen: stap dan zeker eens binnen in café La Coupe aan de Théo Verbeecklaan, recht tegenover het Lotto Park. In december 1983 zwaaide Michou de deuren van haar café voor de eerste keer open. In de decennia nadien verwelkomde ze generaties aan supporters van ons geliefde Sporting, maar ook fans van Rode Duivels en zelfs van andere clubs - in La Coupe wordt Fair Play hoog in het vaandel gedragen. Het 40-jarige bestaan van La Coupe is de perfecte aanleiding voor RSC Anderlecht om de legendarische cafébazin in de bloemetjes te zetten.
“Mijn eerste match in het Astridpark was op amper 2-jarige leeftijd”, steekt Michou van wal. “Dat was het seizoen 1948-1949, het tijdperk van de grote Jef Mermans. Later werd ik opgevoed door mijn oma, maar mijn vader haalde me elke zondag op om naar de wedstrijden van Sporting gaan. Hij zette me altijd op een rail in het Q-blok. Op zo’n jonge leeftijd al matchen bijwonen, dat draag je voor de rest van je leven mee. Voetbal zit letterlijk in mijn DNA. Dit is dus mijn 75ste seizoen als supporter van Sporting. We zijn met vier generaties supporters in de familie, van mijn grootvader tot mijn dochter.”
Eind 1983 kreeg de passie voor RSC Anderlecht nog een extra diepgaande betekenis voor Michou. “Na mijn scheiding stond ik er alleen voor met mijn dochter, zonder inkomen. Ik baatte toen het etablissement van een vriend uit in Elsene. Maar op een dag kreeg ik te horen dat café La Coupe overgelaten zou worden. Ik had eigenlijk geen geld om de zaak over te nemen, maar heb toch de sprong in het diepe gewaagd.” Een gedurfde zet, maar een die Michou definitief op de kaart zette. “Het was en is nog steeds een absolute droom om het café recht tegenover de club van mijn hart te kunnen overnemen. Die dag was een van de gelukkigste dagen van mijn leven.”
Met het café kwam ook de verantwoordelijkheid over de supportersclub die al sinds 1980 bestond. Supportersclub La Coupe draagt het nummer 3 en is dus een van de oudste supportersclubs van paars-wit. “Ik organiseerde meteen mee de verplaatsingen met de bus, aanvankelijk enkel met de leden van La Coupe. Mettertijd groeiden we uit tot een solide supportersclub met 250 actieve leden. We hebben samen door heel Europa gereisd. Een van de meest gedenkwaardige verplaatsingen was die naar Kiev. De sfeer onder supporters was geweldig. Het voetbal is intussen fel veranderd, maar ik koester zoveel mooie herinneringen.”
In de loop der jaren is het café omgetoverd tot een museum vol foto's en verzamelobjecten. Een daarvan is de emblematische beker die op de bar staat en waarop het wapen van de supportersclub prijkt. "Deze beker heeft een grote sentimentele waarde voor mij. Voor het tienjarig bestaan van La Coupe organiseerde mijn moeder een inzameling onder de fans, omdat ze wist dat ik dol was op de bekers met de grote oren. Ik mocht van Mister Michel een receptie organiseren in het stadion en tijdens het diner, waarop verschillende spelers aanwezig waren, kreeg ik deze prachtige verrassing.”
Voor Michou is het café al lang veel meer dan een broodwinning. Ingewijden weten dat in La Coupe, Anderlecht niet het enige woord is dat met een hoofdletter wordt gespeld. Het woord "vriendschap" is ongetwijfeld even belangrijk. "Ik verloor onlangs mijn beste vriend met Eric Foulon. Dat was een enorme schok. Veertig jaar kameraadschap werd abrupt afgebroken. Hij laat een leegte naast mij in het stadion, maar laat zoveel onvergetelijke herinneringen na in mijn hart en in die van al onze La Coupe-vrienden.”
Tot slot, wat kunnen we Michou en La Coupe nog meer toewensen voor de komende twintig jaar? "Nog enkele keren die titel binnenhalen. En dat we het stadion mogen uitbreiden én behouden waar het nu staat", glimlacht ze. Proficiat, Michou.
LEER MICHOU NOG BETER KENNEN, AAN DE HAND VAN:
- Haar beste herinnering? "De eerste Europacupfinale, die paars-wit won in 1976 op de Heizel tegen West Ham. Het was een onbeschrijfelijk gevoel en een grote eer voor ons om de allereerste Belgische club te zijn die zo'n trofee won."
- Haar gekste anekdote? "De dag voor een titelmatch kwam een krant ons fotograferen alsof we al kampioen waren. We hebben het spel dan maar meegespeeld en hebben ons een kriek gelachen toen de foto de volgende dag in de krant verscheen.”
- De beroemdste klant van La Coupe? "Er zijn er veel geweest, maar ik zou president Constant Vanden Stock moeten zeggen. Ik was er echt trots op dat de heer Constant de Théo Verbeecklaan overstak om een kopje koffie te komen drinken in mijn zaak."
- De spelers die het meest loyaal zijn aan La Coupe? "Er zijn opnieuw al héél veel spelers de revue gepasseerd. Maar de meest trouwe klant was Alex Czerniatynski, die na elke wedstrijd met zijn hele familie kwam. Guillaume Gillet kwam ook geregeld langs met zijn vrouw.”
- Michou's favoriete spelers? "Robbie Rensenbrink, Paul Van Himst, Juan Lozano, Enzo Scifo, Luis Oliveira (leuk weetje: Michou heeft veel betekend voor Oliveira’s integratie), en natuurlijk Pär Zetterberg, evenzeer voor de persoon die hij is naast de fantastische speler."
Wat mogen we Michou trakteren in La Coupe? "Een shotje Mauve, natuurlijk. Een zelfgemaakt drankje waarvan het recept geheim moet blijven. Het is gebaseerd op wodka en een likeur, geen violette of jenever. Het is veel sterker dan dat..."
